دانشگاه هاي نسل سوم

ورود شما به دانشکده فناوري هاي نوين، دانشکده نسل سوم، کارآفرين و ارزش آفرين گرامي باد!!

     دانشگاه در طول تاريخ با توجه به انتظار محيط و فرهيختگي و هوشمندي ذاتي خود دچار تحولاتي شده است که در شکل زير به صورت موجز آن را مي بينيم. اين تحولات در يک کلام، دانشگاه ايزوله و با فاصله با جامعه و صنعت را به سازماني کاملا در ارتباط هوشمندانه و سازمان يافته با صنعت و جامعه به ويژه در جهت شناسايي و رفع نيازهاي واقعي آنها تبديل کرده است.

از دانشگاه کارآفرين تعاريف زيادي به عمل آمده است، ولي در مجموع اين اصطلاح به مفهوم کنش کارآفرينانه در ساختارها و ديدگاه هاي يک دانشگاه است. اگر چه نمي توان گفت که يک دانشگاه کارآفرين هميشه و به طور خالص در جهت سودجويي است، يا اينکه يک دانشگاه سنتي هيچ وقت سودجويي نمي کند، ولي بايد گفت ويژگي اساسي دانشگاه کارآفرين، جنبه هاي اقتصادي، کارآيي و رقابت پذيري آن نسبت به ساير مدل هاي دانشگاهي است. گيب بر اساس بررسي ادبيات و تجربيات اروپايي و آمريکايي معتقد است دانشگاه ها هنگامي کارآفرين هستند که از حداکثرسازي پتانسيل خود براي تجاري سازي ايده هاي خود و ايجاد ارزش در جامعه نترسند و آن را تهديد مهمي براي ارزش هاي دانشگاهي تلقي نکنند و علاوه بر اين نياز بودجه اي آنها از منابع متنوع تري تأمين گردد يا به عبارت ديگر درآمد دانشگاه ها از منابع غير عمومي افزايش قابل توجهي يابد.

    يونسکو در چشم انداز جهاني آموزش عالي براي قرن 21، دانشگاه هاي نوين را اينگونه توصيف کرده است: جايگاهي که در آن، مهارت هاي کارآفريني در آموزش عالي به منظور تسهيل قابليت هاي فارغ التحصيلان و جهت تبديل شدن به ايجاد کنندگان کار، توسعه مي يابد.

     با توجه به تعريف بالا، دانشگاه ديگر صرفا مکاني براي يادگيري يک سري آموزه هاي صرف نيست؛ همچنين ديگر مکاني نيست که فقط پروژه هاي تحقيقاتي را در راستاي اهداف اقتصادي صنايع انجام دهد؛ بلکه علاوه برآنکه تمام اهداف فوق را همچنان پيش مي برد، وظيفه اي بس خطير را بر دوش مي گيرد، يعني تربيت افراد و بنگاه هايي که ايجادکننده کسب و کار مي باشند. فارغ التحصيل دانشگاه کارآفرين ديگر صرفا يک فرد با مجموعه اي از دانسته هاي علمي و کاربردي نيست؛ فارغ التحصيل دانشگاه کارآفرين فردي نيست که پس از پايان تحصيلات در يک بنگاه توليدي يا خدماتي جذب شده و به انجام وظيفه بپردازد. وي را بايد فردي (حقيقي يا حقوقي) دانست که در محيط کارش نوآوري مي کند، در هر مقام و جايگاهي که باشد. افق هاي نوين را مي بيند؛ گام به درون عرصه هايي مي گذارد که يا ديگران نديده اند و يا اگر هم ديده باشند جرأت ورود بدان ها را نداشته اند. دانشگاه کارآفرين، فارغ التحصيلاني را به جامعه ارائه مي دهد که دانش را در کنار پژوهش هاي کاربردي به خدمت گرفته و با نوآوري، کار مي آفرينند.

     از مطالب فوق در مي يابيم که دانشگاه کارآفرين جدا از افراد، شرکت ها را نيز مورد پذيرش و حمايت قرار مي دهد و سپس فارغ التحصيل مي کند. اين همان واقعيت جاري در مرکز رشد است. در اين حالت بر اساس انواع اتحاديه اي استراتژيک از جمله سهام دار شدن دانشگاه در اين گونه شرکت ها، دانشگاه از موفقيت هاي شرکت هاي فارغ التحصيل خود بهره مند مي شود.

 مباني نظري و تجربي در مورد دانشگاه هاي نسل سوم:

– نقش دانشگاه ها در توسعه همه جانبه (اقتصادي، سياسي، فرهنگي، اجتماعي) جامعه.

– کارآفريني دانشگاهي و دانشگاه کارآفرين، تجاري سازي دانش و تکنولوژي دانشگاهي.

– دانشگاهها، دانشکده ها، گروه ها، و رشته هاي نسل هاي جديد.

– برنامه ها و نظامهاي آموزشي کارآفرينانه در دانشگاه ها.

– مدلها / چهارچوبها / الگوهاي ارتباط بين دانشگاه هاي و صنعت (جامعه).

– انتظارات متقابل دانشگاهها و صنعت (جامعه).

– مدلها / الگوها / چهارچوب هاي ارتباط اثربخش بين دانشگاه و صنعت (جامعه).

و …